Pierwsze wzmianki historyczne o istnieniu szkoły pochodzą z zapisów w rejestrze dziesięciny z 1743r. Według nich szkoła znajdowała się na terenie kościelnym obok zabytkowego kościoła zbudowanego w XVI w. Dzisiaj w tym miejscu mieści się przedszkole.W latach 1914-1932 do szkoły uczęszczało 60-90 uczniów. W budynku znajdowały się dwie izby lekcyjne oraz mieszkanie dla nauczyciela. Wejście do szkoły było od strony wschodniej. Izby lekcyjne miały okna, z których jedno wychodziło na wschód, a drugie na zachód. Zbudowane z desek toalety znajdowały się poza szkołą. Podzielone były na część męską oraz żeńską.Zajęcia lekcyjne odbywały się na dwie zmiany, a klasy były łączone. W pierwszej sali (z oknem na zachód) odbywały się lekcje klas I i II oraz klas III i IV, a w drugiej sali (z oknem na wschód) swoje zajęcia miały klasy V i VI oraz VII i VIII. Można z tego wywnioskować, że w szkole był ośmioletni cykl nauczania, ale tylko pierwsze cztery lata były obowiązkowe i każdy uczeń musiał je ukończyć. Wymagane cztery lata nauki były w tych czasach nazywane Unterabteilung, a kolejne cztery Oberabteilung. Do I wojny światowej w szkole uczono w języku niemieckim, jednak religia była prowadzona po polsku, ale w godzinach popołudniowych. Po przeprowadzonych w 1922r. plebiscytach na ziemiach śląskich uczono religii po niemiecku. W szkole pracowało dwóch nauczycieli. Za budynkiem znajdowało się boisko i mały plac zabaw. W pierwszych latach istnienia szkoły dach był kryty strzechą, po roku 1918r. – dachówką. W szkole tej nie obowiązywał określony strój, stosowano jednak kary cielesne. Uczniowie uczyli się przy długich, drewnianych stołach. Pisano na tabliczkach. Dzieci uczyły się pisania, czytania, historii, geografii, wychowania fizycznego, prac w ogródku, prac ręcznych, śpiewania, malowania oraz religii. Budynkiem szkolnym aż do I wojny światowej zajmował się kościół. Szkoła przestała funkcjonować w 1932r, kiedy to została zbudowana nowa szkoła państwowa, jednakże w starej szkole uczono religii w godzinach popołudniowych, ponieważ do władzy doszedł Adolf Hitler i zakazał nauki religii w szkołach. Zajęcia te odbywały się do 1945r., dopóki budynek nie został zburzony w wyniku działań wojennych. Dopiero w latach 60., gdy do władzy doszedł Władysław Gomółka, reaktywowano kółka ro1nicze. Na fundamentach zburzonej szkoły zbudowano biurowiec bazy kółka rolniczego, który w 1992r. został przebudowany i adoptowany na przedszkole.

W 1930r. rozpoczęto budowę nowej szkoły przy ulicy Szko1nej 5. Szkoła posiadała trzy izby lekcyjne, z czego dwie były w budynku głównym, a jedna w przybudówce od strony północnej, z oknami na zachód.W przybudówce mieściła się również kancelaria i pokój nauczycielski. Pozostałą część budynku głównego zajmowały cztery mieszkania dla nauczycieli i kawalerka, toalety szko1ne były poza budynkiem głównym. Zrobiono je z desek, a pokryto papą. Podzielono na część męską i żeńską. Obok sanitariatów wybudowane zostały chlewiki i jeden boks garażowy dla nauczycieli.Budowę nowej szkoły ukończono w roku 1932. Obowiązywał ośmioletniletni cykl nauki, a sposób nauczania był taki sam jak w starej szkole. Zmieniono rozkład zajęć tak, że klasy V – VII nie miały lekcji na zmianę. Przy głównym budynku szkolnym urządzono ogródki, w których dzieci uczyły się uprawiania warzyw. Każda klasa miała swoją działkę. Nauczycielami w nowej szkole byli: p. Mónich, p. Rosenberger i p. Steinert. Nauczano w języku nienieckim aż do roku 1945r.24 stycznia 1945r., w chwili wejścia wojsk Armii Czerwonej do Zimnic Wielkich, szkoła została spalona.

Z powodu zniszczenia szkoły w Zimnicach Wielkich uruchomiono w 1946r. szkołę w Zimnicach Małych i tam uczęszczały dzieci z obydwu wsi. Jednym z pierwszych nauczycieli w szkole w Zimnicach Małych był Antoni Król.Szkoła w Zimnicach Wielkich została spalona, ale zachowała się przybudówka.. Po odgruzowaniu i odremontowaniu w 1947r. jednej sali lekcyjnej wznowiono tu nauczanie. Początkowo uczono dzieci polskiego, gdyż z powodu germanizacji ludność zimnicka,a w szczegó1ności dzieci, nie znały tego języka. Lekcje odbywały się na dwie zmiany. Na pierwszej zmianie uczyły się dzieci k1as I-IV, a na drugiej z V – VII. Religia prowadzona była w kościele w godzinach popołudniowych. Pierwszym nauczycielem w szkole w Zimnicach Wielkich w okresie powojennym była Krystyna Krupop-Watzlaw. Od 1948r. zajęła się ona odbudową spalonej części. Rok później budynek odbudowano w czynie społecznym przy pomocy państwa. Ukończono tylko część szko1ną. Czyść mieszka1ną remontowano sukcesywnie i skończono w 1974r. Po odbudowaniu szkoły nauczało w niej trzech nauczycieli: Krystyna Krupop- Watzlaw (kierowniczka), Gertruda Mróz i Paweł Wieja. Ze względu na brak pomieszczeń do nauczania na początku lat 50. zlikwidowano pokój nauczycielski i część korytarza. Pomieszczenia te przebudowano na salę lekcyjną. Pokój nauczycielski urządzono w głównym budynku szkoły na pierwszym piętrze. Oddzielono tam ścianą część klasy. Dzisiaj w tym miejscu znajduje się szkolny sekretariat.Szkoła w latach 50. miała więc cztery izby lekcyjne. Z początkiem lat 60. zmieniono sposób nauczania, ponieważ każda klasa wymagała oddzie1nej sali. Z tego powodu zajęcia odbywały się na dwie zmiany, aż do późnego popołudnia. W 1964 r. zamierzano po raz pierwszy rozbudować szkołę, co miało polegać na adaptacji części mieszkalnej na parterze i na pierwszym piętrze na izby lekcyjne oraz na podwyższeniu przybudówki do piętra. Projekt nie obejmował jednak sanitariatów. Plan rozbudowy nie doszedł do skutku ze względu na brak zainteresowania ze strony rodziców uczniów i innych mieszkańców wsi.

Po dojściu do władzy Edwarda Gierka w 1970r. rozpoczęto reformowanie administracji kraju, likwidację gromadzkich i powiatowych rad narodowych oraz wprowadzenie nowych, gminnych rad narodowych z organem wykonawczym naczelnika gminy. Powiększono również liczbę województw z 17 na 49. Reforma ta miała objąć też system oświaty podstawowej. Planowano utworzenie szkół zbiorczych, do których dojeżdżać miały dzieci z całej gminy. Zakładano dziesięcioletni cykl nauczania, a zajęcia miały się odbywać od rana do późnego popołudnia. Ten projekt zaczęto wprowadzać w życie w gminie Prószków w 1971r. Zimniczanie jednak obawiali się o swoje dzieci, gdyż te miały być dowożone do Prószkowa. W grudniu 1971r. postanowiono rozbudować szkołę do takich rozmiarów, aby stało się możliwe nauczanie dzieci z Zimnic Wielkich, Zimnic Małych oraz Boguszyc. Na zebraniu wiejskim, które odbyło się 12 grudnia 1971r., powołano Społeczny Komitet Rozbudowy Szkoły w składzie:Leonard Cebula (przewodniczący), Antoni Kró1 ( sekretarz), Alojzy Cebula, Alojzy Wocka, Jan Waleska . Jako podstawę działania komitetu przyjęto uchwałę Gromadzkiej Rady Narodowej w Boguszycach z 1964r., która mówiła o potrzebie rozbudowy szkoły w Zimnicach Wielkich. 12 grudnia 1971 r. Społeczny Komitet Rozbudowy Szkoły w Zimnicach Wielkich złożył do Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Opolu pismo dotyczące konieczności rozbudowy szkoły. Rozpoczęto ją w kwietniu 1972r. Dobudowana została część szkolna, stworzono 5 nowych izb lekcyjnych, 3 pomieszczenia na pomoce naukowe oraz pomieszczenie socjalne. Wyremontowano również główną część budynku. W 1972r. Społeczny Komitet Rozbudowy Szkoły podjął działania dotyczące dalszej rozbudowy obiektu. Plan ten obejmował wybudowanie sali gimnastycznej, trzech dodatkowych sal lekcyjnych, pomieszczenia socjalno-sanitarnego oraz pięciu boksów garażowych dla nauczycieli. W 1972r. część szkolna została oddana do użytku. 17.09.1974r. odbyło się uroczyste otwarcie rozbudowanej szkoły w Zimnicach Wie1kich. Wówczas zaczęli tu uczęszczać uczniowie klas 5-8 z Boguszyc. Obowiązywał wtedy ośmioletni cykl nauczania, a nauka odbywała się na jednej zmianie. Klasy 1-4 były jednooddziałowe, a 6-8 -dwuoddziałowe. Dyrektorem szkoły był Józef Lindner. W latach 80. wprowadzono naukę języka niemieckiego i religii w szkołach.Równolegle z budową szkoły starano się o powiększenie boiska szkolnego. Teren ten należał do rolnika – Pawła Ledwiga. Dokonano zamiany gruntów. Pan Ledwig wyraził zgodę na nieodpłatne przekazanie terenu pod boisko szkolne w zamian za rolę gminną nad Odrą. Do końca 1974r. boisko zostało zagospodarowane tzn. wyrównane, pokryte warstwą ziemi piaskowej i zasiane trawą. Po 1990r. zmodernizowano częściowo szkołę w Boguszycach i zmniejszyła się liczba uczniów w zimnickiej szkole. W tym układzie szkoła funkcjonowała aż do następnej reformy oświaty.

W 1999r. w Polsce została przeprowadzona reforma systemu oświaty, która obejmowała między innymi: reorganizację placówek oświatowych i systemu nauczania, powstanie szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych. Celem reformy było wyrównanie możliwości edukacyjnych każdego ucznia. Cykl nauczania wydłużył się o rok. W wyniku reformy w gminie Prószków powstały dwa gimnazja: w Prószkowie i Zimnicach Wielkich. Do zimnickiego gimnazjum uczęszcza młodzież z wiosek nadodrzańskich. Publiczne Gimnazjum w Zimnicach Wie1kich powołano uchwałą Zarządu Gminy Prószków. Jego uroczyste otwarcie odbyło się 12 września 1999r. Dyrektorem szkoły został Krzysztof Cebula. W pierwszym roku działania gimnazjum nauczali następujący nauczyciele: Ewa Wiśniewska, Jolanta Drwięga, Krzysztof Cebula, Jolanta Widera, Alicja Badura, Grzegorz Walasik, Joachim Wocka, Beata Kurdzielewicz i Róża Jaros. W tym roku zakupiono też sześć komputerów. Gimnazjum posiadało na początku tylko trzy klasy, a resztę dzieliło ze szkołą podstawową. Również pokój nauczycielski był wspólny. Niektórzy nauczyciele pracowali w dwóch szkołach. W 2000r. gimnazjum przejęło pozostałe klasy w budynku głównym i przybudówce, oprócz dwóch klas od strony północnej i zachodniej, które pozostały własnością podstawówki. Jedno mieszkanie nauczycielskie na parterze zostało zaadoptowane na klasę. Urządzono nowy pokój nauczycielski i dokupiono dziesięć komputerów. Na bieżąco kupowano nowe meble i pomoce naukowe. Szkołę wyposażono również w sprzęt RTV i audio.W 2001r. szkołę podłączono do kanalizacji sanitarnej i deszczowej. Podczas przerwy semestra1nej przeprowadzono generalny remont pomieszczeń sanitarnych. Rok później wymieniono okna w całej szkole, przeniesiono pokój nauczycielski do większego pomieszczenia oraz utworzono sekretariat. W 2004r. Publiczne Gimnazjum w Zimnicach Wielkich otrzymało tytuł „Szkoły z Klasą” jako pierwsza i jak dotąd jedyna szkoła w gminie Prószków. W latach 2003 – 2006 przeprowadzono termomodernizację całej szkoły. Od 1 września 2006r. w Zimnicach Wielkich zaczął funkcjonować Zespół Szkół, w skład którego wchodzi Publiczna Szkoła Podstawowa oraz Publiczne Gimnazjum.

Autor opracowania: Michał Cebula – uczeń szkoły w Zimnicach Wielkich w latach 1996-2005

2017 rokiem wielkich zmian w edukacji

Zgodnie z reformą edukacji, która weszła w życie 1 września 2017, zimnickie gimnazjum zostało włączone do Publicznej Szkoły Podstawowej im. ks. Karola Brommera w Zimnicach Wielkich i jest wygasającym typem szkoły. Nowa nazwa szkoły zastąpiła dotychczasową – nie ma już Zespołu Szkół im. ks. Karola Brommera. Reforma oświaty przywróciła w naszej wsi ośmioklasową szkołę podstawową. Zatem uczniowie, którzy skończyli w czerwcu 2017 klasę szóstą, stali się uczniami klasy siódmej szkoły podstawowej.  Dyrektorem szkoły jest od 1999 Krzysztof Cebula. Aktualnie do szkoły uczęszcza 109 uczniów.

W naszej szkole dużo zmian! Pan Krzysztof Cebula – wieloletni dyrektor szkoły (1999- 2018)w listopadzie 2018 został burmistrzem Prószkowa. Jego następczynią została pani Alicja Badura.

W czerwcu 2019 roku ostatni raz pożegnaliśmy uczniów gimnazjum.

Z kolei w marcu 2020 zostaliśmy zmuszeni przez pandemię koronawirusa do nauczania zdalnego, które z niewielką przerwą ma  trwać co najmniej do końca 2020 roku. Okazało się to dużym wyzwaniem dla nauczycieli, rodziców i uczniów, szczególnie trudnym dla tych najmłodszych. We wrześniu 2020 r. zrezygnowaliśmy z korzystania z tradycyjnych dzienników lekcyjnych na rzecz dziennika elektronicznego. Aktualnie do szkoły uczęszcza 79 uczniów.